Dag 3 was Vennbahn fietsen. Heerlijk. Ik was ’s ochtends vroeg wakker, ruim voor 7 uur. Gedoucht. De doucheruimte was gecombineerd met het toilet en de wasmachine stond er ook. Niettemin was de douche prima. Goed kwart voor negen stapten we op de fiets. Vanaf de camping was het een klein stukje dalen en in no-time zaten we al weer op de route. Dat scheelt enorm in het aantal kilometers dat je fietst. Als de camping op slechts 5 kilometer buiten de route ligt, maak je dus een omweg van 10 kilometer. Bij een gemiddelde van 10 kilometer per dag is dat dan 10% extra. Vrijwel alle campings die we hebben gepakt lagen dicht op de route.
De Vennbahn is dan wel redelijk vlak, maar uiteindelijk ben je wel in de Ardennen en je zal en moet omhoog, of je wilt of niet. De weg stijgt dus flauwtjes, maar wel continu. Ik had er zelf geen last van, maar later hoorde ik van andere fietsers dat ze dat heel zwaar hadden gevonden. Louis bijvoorbeeld vond het ook stevig fietsen.
Hier fiets je echt in de Ardennen zoals je je dat voorstelt: heel hoge dennenbomen, heuvelig en rustig. Je komt wel andere fietsers tegen, maar heel spaarzaam. Langs de route staan steeds kilometerbordjes wat het heel makkelijk maakt om te weten waar je bent op de route. Deze dag hebben we sowieso nauwelijks hoeven navigeren. Gewoon de weg volgen, kan niet missen.
De Vennbahn is dan wel redelijk vlak, maar uiteindelijk ben je wel in de Ardennen en je zal en moet omhoog, of je wilt of niet. De weg stijgt dus flauwtjes, maar wel continu. Ik had er zelf geen last van, maar later hoorde ik van andere fietsers dat ze dat heel zwaar hadden gevonden. Louis bijvoorbeeld vond het ook stevig fietsen.
Hier fiets je echt in de Ardennen zoals je je dat voorstelt: heel hoge dennenbomen, heuvelig en rustig. Je komt wel andere fietsers tegen, maar heel spaarzaam. Langs de route staan steeds kilometerbordjes wat het heel makkelijk maakt om te weten waar je bent op de route. Deze dag hebben we sowieso nauwelijks hoeven navigeren. Gewoon de weg volgen, kan niet missen.
Rond een uur of elf hebben we wat gegeten en gedronken in een treinwagon die als uitspanning dienst doet. Dat was bij Kalterherberg, waar ik vroeger als kind ook op de camping geweest ben. Uurtje later waren we in Waimes, (of Sourbrodt wat ik later op de kaart zie) waar Quinten en ik gezocht hebben naar een fietsenmaker om kettingolie te kopen. Helaas was deze dicht. Uiteindelijk hebben we pas veel later en honderden kilometers verder olie gekocht. Het was ook niet heel hard nodig op dat moment. Aan een picknicktafel vlak aan het fietspad hebben we broodjes en fruit gegeten dat we er gekocht hebben bij de bakker en slager.
Het deel daarna was het mooiste deel: veel hoge bruggen en doorkijkjes; je komt ook steeds hoger te fietsen. Tegen het eind van de dag hadden we de eerste serieuze klim te pakken (3e categorie). Dit was op de grens van België en Duitsland en kwamen we op een hoogte van 550 meter uit. Bijna 200 meter de hoogte in. Deze dag hebben we onverwacht veel hoogtemeters gemaakt, meer dan 1200. Daarna gingen we afdalen en rond half vijf zijn we op de camping aangekomen in Dasburg. |
Mooie plek aan de Our, fijn grasveldje en lekker ruim en erg rustig. Op de camping zelf hebben we wat gegeten. De camping werd beheerd door een echtpaar waarbij vrouwlief de zaak runde. De man lustte overduidelijk wel een slokje; alles wat hij deed en zei ging in slow-motion. Lekker gegeten, dat zeker.