Wie sjoeën ós Limburg is |
|
1e etappe. Deze eerste dag hebben we met drie man gefietst: Louis, Quinten en ik. Martijn was ’s ochtends vertrokken vanuit Ootmarsum. Daar zat hij met Floor en de kinderen op de camping. Richtlijn was om naar st. Odiliënberg te fietsen. Voor ons was dat naar schatting (google maps) 120 kilometer. Martijn moest dus nog een stuk verder fietsen dan wij, al leek dat in tweede instantie mee te vallen, omdat Ootmarsum oostelijker ligt en niet pal te noorden van Arnhem. We hebben via de knooppuntenroute gefietst en daarbij aangehouden wat we dat jaar er voor gefietst hebben op het fietserpad met mij vader en Quinten. Bijzonder mooie route, maar wel flink meer kilometers bleek op gegeven moment. |
De eerste kilometers langs de rijksweg bij Elst fietsen gaf een heel mooi gevoel: je bent nu echt op weg. En na 2,5 kilometer realiseer je je dat je het eerste promille er al weer op hebt zitten. Veel wandelaars gezien die aan het oefenen waren voor de vierdaagse. Louis die vraagt of ze aan het oefenen zijn en ze succes wenst. Sfeer was meteen al heel goed.
Onder Nijmegen volg je een deel de Maas; daar was ik nog niet eerder geweest. Het is er heel rustig, nauwelijks autoverkeer en wat ik altijd erg mooi vind is als de bomen tot aan de rand van de rivier staan.
Onder Nijmegen volg je een deel de Maas; daar was ik nog niet eerder geweest. Het is er heel rustig, nauwelijks autoverkeer en wat ik altijd erg mooi vind is als de bomen tot aan de rand van de rivier staan.
Bij de eerste stop na 36 kilometer (Gennep, noord Limburg) even een praatje gemaakt met een man die zijn hond uitliet. Het hondje was een zwerfhondje geweest en hij had hem meegenomen uit Spanje. Beestje was nog steeds erg bangig aangelegd.
Opvallend is hoeveel groepen wielrenners je ziet in Nederland. In het buitenland hebben we vrijwel uitsluitend individuele wielrenners gezien en als ze dan al en groupe fietsten, dan niet in gelijke tenues. Hier wel. Buiten de stad en vooral op een col groeten fietsers elkaar ook. Daar is in Nederland natuurlijk geen beginnen aan, maar het is toch leuk.
Onze tweede stop was bij het Allemanscafé in Oostrum, waar we met de eigenaar gesproken hebben over onze trip. Dat was na 63 kilometer. Hij vond het allemaal prachtig en vooral ook erg leuk dat we de eerste lunchstop waren op de hele reis naar Rome.
Opvallend is hoeveel groepen wielrenners je ziet in Nederland. In het buitenland hebben we vrijwel uitsluitend individuele wielrenners gezien en als ze dan al en groupe fietsten, dan niet in gelijke tenues. Hier wel. Buiten de stad en vooral op een col groeten fietsers elkaar ook. Daar is in Nederland natuurlijk geen beginnen aan, maar het is toch leuk.
Onze tweede stop was bij het Allemanscafé in Oostrum, waar we met de eigenaar gesproken hebben over onze trip. Dat was na 63 kilometer. Hij vond het allemaal prachtig en vooral ook erg leuk dat we de eerste lunchstop waren op de hele reis naar Rome.
Waar doe je het voor?
Door Louis op 10-07-2017 07:51
Lange afstanden op de fiets, warm weer, pijntje hier pijntje daar. Wat is nu de gein van het afzien op de fiets. Je ziet nog eens wat, gevoel van vrijheid en het voldane gevoel als het erop zit. Douche, biertje.
Ben zelf sinds vrijdag op pad. Castricum - Putten op dag 1, zaterdag naar Arnhem en zondag de eerste etappe.
Om goed 6 uur kwamen we aan bij camping Ossa in st. Odiliënberg. Leuke, sympathieke camping. Net als vorige keer moesten we ons melden bij een van de campinggasten en konden we onze tentjes op ongeveer dezelfde plek neerzetten. Het is nog steeds een heel fijne plek, waar Louis en vooral Martijn ook erg blij mee waren. Uurtje later kwam Martijn aan, ik was net aan het bellen met mijn vader die hartstikke nieuwsgierig was hoe het allemaal ging. Later heb ik hem nog een aantal keer aan de telefoon gehad. Hij was graag meegegaan.
Op de camping nog even een praatje gemaakt met een mevrouw die reageerde op mijn Alison Krauss T-shirt. Dat gebeurt niet zo vaak dat je iemand treft die het kent en er ook van houdt. Ik heb haar aangeraden a) een keer naar Nashville te gaan en b) Zac Brown band te luisteren.
Ons eten hebben we laten komen van snackbar el Medina, die ons in het dorp ook de weg naar de camping heeft gewezen. De campinggast-mevrouw bracht ons zo nu en dan ook een biertje en rekende alles met ons af.
Op de camping nog even een praatje gemaakt met een mevrouw die reageerde op mijn Alison Krauss T-shirt. Dat gebeurt niet zo vaak dat je iemand treft die het kent en er ook van houdt. Ik heb haar aangeraden a) een keer naar Nashville te gaan en b) Zac Brown band te luisteren.
Ons eten hebben we laten komen van snackbar el Medina, die ons in het dorp ook de weg naar de camping heeft gewezen. De campinggast-mevrouw bracht ons zo nu en dan ook een biertje en rekende alles met ons af.