Op dag 3 vertrokken we vroeg uit Borkeld. Ik was rond half zeven al uit de veren; prima geslapen ook. We waren ongeveer een uur of negen, half tien naar bed gegaan. Op de eerste twee campings hadden we nog plek om te zitten maar dat was er hier helemaal niet, dus maar vroeg naar bed.
Borkeld ligt ongeveer midden in Twente, dus vandaag hadden we een stuk Twente en voor de rest allemaal Achterhoek voor de boeg. Eerlijk gezegd lijken Twente en de Achter hoek behoorlijk op elkaar - althans het deel waar we gefietst hebben. Veel landbouw en dan weer een stuk bos. Wel een mooi landschap. |
Zo tegen negenen hebben we ontbeten bij een picnicplaats; krentenbollen en koffie. Genoeg om weer een paar uur op te kunnen fietsen. Vanaf konden we de nieuwe knooppuntenbordjes niet vinden en reden we in eerste instantie de verkeerde kant op. Later kwamen we erachter dat het knoopuntenbordje gewoon pal achter ons hing op de plek waar we ontbeten hadden. Op de foto kun je dat ook prima zien.
|
De vaart zat er lekker in de rest van de ochtend. We passeerden het Twente-Rijnkanaal en om een uur of 11 kwamen we aan in Vorden waar we geluncht hebben midden in het centrum. Mooie locatie, pal tegenover Hotel Bakker, dat zeer bekend schijnt te zijn volgens mijn vader. Ik had er nooit van gehoord.
|
En verder ging het. Weer een paar uur gefietst in een stralende zon. Ondertussen begon ik al aardig te verbranden. Rond een uur of twee hebben we midden in Terborg bij een snackcar nog wat gegeten. Het zag er allemaal niet uit en het 'terras' zat ook aan een doorlopende straat waar achter elkaar verkeer doorheen kwam inclusief allerlei trucks en landbouwvoertuigen.
Na Zelhem gingen we de bossen weer in en passeerden we de Duitse grens; die loopt daar pal langs de snelweg A3.In Duitsland reden we verder door de bossen over een opmerkelijk mooi en breed fietspad. Daarna kwamen we in Elten; het viel me meteen op dat het een onmiskenbaar Duitse stad is; hoewel de stad ook lang nog Nederlands is geweest. De hele bouwstijl en alles is onmiskenbaar Duits..Het stuk Duitsland is maar kort; ik denk maximaal een kilometer of 10 en je komt daarna bij Lobith en Tolkamer. Die plaatsen hebben erg een 'eind-van-de-wereld' sfeer. Beetje troosteloos, ondanks de stralende zon. Volgens mij moet je er niet met regenachtig weer komen.
Bij Millingen de Rijn overgestoken. In eerste instantie is het daar nog een heel stuk vlakker, maar in de verte zie je al snel Berg en Dal liggen. In Berg en Dal moest er flink geklommen worden, mijn vader heeft zelfs een stuk gelopen. dat doet hij niet snel. Vrij kort na de top was een camping (de Grote Flierenberg) langs de zevenheuvelenweg waar we overnacht hebben. Er was geen beheerder aanwezig en het telefoonnummer dat bij de receptie hing werd niet opgenomen. Dan maar gewoon de tent opgezet en een sms gestuurd dat we er waren. Nooit meer wat van gehoord. Tenten opgezet, inclusief die van Quinten (die hadden we van het begin af aan al mee).
|
|
Bij het eerste restaurant dat we tegenkwamen hebben we gegeten. Het was het Pannenkoekenhuis recht tegenover Tivoli. We konden nog steeds prima buiten zitten. Om goed acht uur zijn we weer naar de camping gegaan; dat was ook de tijd dat Quinten gebracht zou worden en mee zou gaan fietsen. Om goed half negen kwamen Simone en Quinten inderdaad aan. Simone had wat spullen meegenomen zoals zonnebrand, hooikoortspilletjes en aloe vera voor de verbranding. Ze bleef maar kort, er was ook helemaal niks te doen op deze camping. Volgens mij uiteindelijk zo rond 10 uur gaan slapen.