Het was heel fijn op Corte Chiara, maar om negen uur gingen we weer verder. Uiteraard niet zonder afscheid te hebben genomen van de mevrouw die de hele boel er bestierde. Ik heb haar uitgebreid bedankt voor alle goede zorgen.
Voor de derde keer het stuk naar Mantova gefietst en van daaruit fietsen we naar het nabijgelegen dorpje Andes. We hebben ons inmiddels aangewend dat Quinten mij vertelt wat de afstand tot de volgende aanwijzing is. Daarmee rijden we een stuk minder vaak verkeerd. Behalve als de afstanden niet kloppen en dat was nu zo. Op gegeven moment werd het pad zo slecht dat we in de gaten hadden dat dit gewoon niet kon kloppen. Teruggefietst en alras zaten we weer op de route.
Na een goeie 25 kilometer komen we bij de Po terecht en deze volgen we een kort stukje. We hebben de wind in de rug, dus de kilometers vliegen voorbij. Na de Po volgen we een riviertje dat in de Po uitmondt, de Secchia. Deze volgen we tot Modena. Links dan wel rechts; vlakbij of verderaf. Op 40 kilometer stoppen we bij een mooie overdekte picknickplaats. Helemaal top. Er is zelfs een kraantje. Daarna fietsen we over een bijzonder hoge dijkweg. Het pad is onverhard, maar de vaart zit er goed in.
In Concordia sull’Secchia zien we de gevolgen van een aardbving die in 2012 heeft plaatsgevonden. Veel ingestorte gebouwen maar ook veel wederopbouw. Verderop zullen we daar nog meer van zien, maar in het stadje zelf is de omvang van de schade het meest zichtbaar.
In dit stadje zoeken we een gelegenheid om ergens te gaan zitten en al zoekend zie ik twee bekende fietsen. Ik dacht meteen dat ze van onze Belgische vrienden van drie dagen geleden zouden zijn en inderdaad: binnen zitten Rutger en Annelies lekker te eten. Erg leuk om elkaar zo weer tegen te komen een goede 150 kilometer verder. Samen hebben we gezellig gegeten. Ook iets geleerd: geen pasta Bolognese bestellen daar. Dat bleek een bijzonder vreemde vraag te zijn; als ik het opmaak uit de blik die ik kreeg van de dame van de bediening. Ik vermoed dat ik pasta/spaghetti all Ragu had moeten bestellen in plaats van Bolognese. Misschien gebruiken ze in die streek die specifieke aanduiding niet. Aan het tijdstip kan het niet gelegen hebben, want een van hun collega’s zat niet veel later ook spaghetti te eten. Helaas zag ik niet met welke saus.
Na het eten zijn we ieder ons weegs gegaan. Zij waren al klaar met eten en ze fietsen ook sneller dan wij. We hebben overlegd hoe we het met de overnachting zouden doen. De camping waar Benjaminse over sprak in Modena staat heel slecht aangeschreven. Slechte beoordeling op google en ook Benjaminse raadt hem af. We besluiten om naar Modena te fietsen en ter plaatse een Agriturismo te zoeken waar we kunnen kamperen. Dat hebben onze vrienden uit Antwerpen ook gedaan en dat lukte ze vrij aardig.
Voor de derde keer het stuk naar Mantova gefietst en van daaruit fietsen we naar het nabijgelegen dorpje Andes. We hebben ons inmiddels aangewend dat Quinten mij vertelt wat de afstand tot de volgende aanwijzing is. Daarmee rijden we een stuk minder vaak verkeerd. Behalve als de afstanden niet kloppen en dat was nu zo. Op gegeven moment werd het pad zo slecht dat we in de gaten hadden dat dit gewoon niet kon kloppen. Teruggefietst en alras zaten we weer op de route.
Na een goeie 25 kilometer komen we bij de Po terecht en deze volgen we een kort stukje. We hebben de wind in de rug, dus de kilometers vliegen voorbij. Na de Po volgen we een riviertje dat in de Po uitmondt, de Secchia. Deze volgen we tot Modena. Links dan wel rechts; vlakbij of verderaf. Op 40 kilometer stoppen we bij een mooie overdekte picknickplaats. Helemaal top. Er is zelfs een kraantje. Daarna fietsen we over een bijzonder hoge dijkweg. Het pad is onverhard, maar de vaart zit er goed in.
In Concordia sull’Secchia zien we de gevolgen van een aardbving die in 2012 heeft plaatsgevonden. Veel ingestorte gebouwen maar ook veel wederopbouw. Verderop zullen we daar nog meer van zien, maar in het stadje zelf is de omvang van de schade het meest zichtbaar.
In dit stadje zoeken we een gelegenheid om ergens te gaan zitten en al zoekend zie ik twee bekende fietsen. Ik dacht meteen dat ze van onze Belgische vrienden van drie dagen geleden zouden zijn en inderdaad: binnen zitten Rutger en Annelies lekker te eten. Erg leuk om elkaar zo weer tegen te komen een goede 150 kilometer verder. Samen hebben we gezellig gegeten. Ook iets geleerd: geen pasta Bolognese bestellen daar. Dat bleek een bijzonder vreemde vraag te zijn; als ik het opmaak uit de blik die ik kreeg van de dame van de bediening. Ik vermoed dat ik pasta/spaghetti all Ragu had moeten bestellen in plaats van Bolognese. Misschien gebruiken ze in die streek die specifieke aanduiding niet. Aan het tijdstip kan het niet gelegen hebben, want een van hun collega’s zat niet veel later ook spaghetti te eten. Helaas zag ik niet met welke saus.
Na het eten zijn we ieder ons weegs gegaan. Zij waren al klaar met eten en ze fietsen ook sneller dan wij. We hebben overlegd hoe we het met de overnachting zouden doen. De camping waar Benjaminse over sprak in Modena staat heel slecht aangeschreven. Slechte beoordeling op google en ook Benjaminse raadt hem af. We besluiten om naar Modena te fietsen en ter plaatse een Agriturismo te zoeken waar we kunnen kamperen. Dat hebben onze vrienden uit Antwerpen ook gedaan en dat lukte ze vrij aardig.
Het pad gaat over de hoge dijken van de Povlakte. Af en toe zien we nog een pand met schade van de aardbeving. We fietsen door tot een kilometer of 10 boven Modena. Ik herlees de mail van Sander en zie tot dat hij een hotel heeft geboekt in Bologna in plaats van Modena. Daar komen we dus niet langs. Ik probeer Sander te bellen maar krijg hem niet te pakken. We gaan er even voor zitten en de beste oplossing lijkt dat Sander met de trein naar Poretta Terme komt waar wij een dag van tevoren op een camping in de buurt overnachten. Wij pikken hem dan de volgende ochtend op het station op. Zo kan hij toch de volgende dag fietsen. Goed plan; ik ben wel ontregeld dat ik Sander maar niet te pakken krijg.
Het lukt ons ook niet om een Agriturismo te vinden waar we de tentjes op kunnen zetten. Daarom besluiten we om toch de camping bij Modena te zoeken. De camping weten we met veel hangen en wurgen te vinden met hulp van google maps. Niet heel handig, fietsen met je telefoon in de hand en daarop navigeren. Het lijkt of we een enorme afstand overbruggen. Vooral het allerlaatste stuk waar je een drukke weg moet oversteken is niet fijn. Modena is een grote drukke stad, dus het heeft wel even wat voeten in aarde, maar uiteindelijk lukt altijd alles.
De camping valt welbeschouwd reuze mee, wat vooral komt door onze verwachtingen. Gezellig is het nieten het is niet meer dan een terrein vlak aan de snelweg zonder franje. Er is wel een zwembad maar daar ben ik niet in geweest. De tolpoort van de autostrada is op 50 meter afstand van de tent. Ook ditmaal geen enkele last van gehad, ondanks dat er veel verkeer doorheen gaat dat afremt en weer optrekt. We hebben nog een gesprekje met een wat ouder stel uit Nederland die op hetzelfde veld staan. Ze hebben heel slecht weer in Noord-Italië gehad en zijn bezig hun tent te drogen. Blijkbaar zijn we er net op tijd weg gegaan.
Gegeten hebben we bij het truckerscafé naast de camping. Het is jammer dat ik er geen foto van heb kunnen maken, maar de clientèle kon zo in Rocky 1 spelen. Truckers houden van grote hoeveelheden weet ik nu. De bediening gaat rond met een grote schaal pasta en als je bord leeg is wordt je bijgevuld.
Het lukt ons ook niet om een Agriturismo te vinden waar we de tentjes op kunnen zetten. Daarom besluiten we om toch de camping bij Modena te zoeken. De camping weten we met veel hangen en wurgen te vinden met hulp van google maps. Niet heel handig, fietsen met je telefoon in de hand en daarop navigeren. Het lijkt of we een enorme afstand overbruggen. Vooral het allerlaatste stuk waar je een drukke weg moet oversteken is niet fijn. Modena is een grote drukke stad, dus het heeft wel even wat voeten in aarde, maar uiteindelijk lukt altijd alles.
De camping valt welbeschouwd reuze mee, wat vooral komt door onze verwachtingen. Gezellig is het nieten het is niet meer dan een terrein vlak aan de snelweg zonder franje. Er is wel een zwembad maar daar ben ik niet in geweest. De tolpoort van de autostrada is op 50 meter afstand van de tent. Ook ditmaal geen enkele last van gehad, ondanks dat er veel verkeer doorheen gaat dat afremt en weer optrekt. We hebben nog een gesprekje met een wat ouder stel uit Nederland die op hetzelfde veld staan. Ze hebben heel slecht weer in Noord-Italië gehad en zijn bezig hun tent te drogen. Blijkbaar zijn we er net op tijd weg gegaan.
Gegeten hebben we bij het truckerscafé naast de camping. Het is jammer dat ik er geen foto van heb kunnen maken, maar de clientèle kon zo in Rocky 1 spelen. Truckers houden van grote hoeveelheden weet ik nu. De bediening gaat rond met een grote schaal pasta en als je bord leeg is wordt je bijgevuld.