Zo snel we konden, zijn we vertrokken van deze camping. Ik heb mijn inrijkaart ingeleverd. Eigenaardig dat je die krijgt als fietser, je kunt namelijk zo om de slagboom heen.
Voor je het weet ben je al weer buiten de drukte. We hebben ontbeten in een parkje boven bij de Torre S. Martino na een kilometer of 8. Perfecte plek met water, picknicktafel en afvalbak. Alles wat een mens nodig heeft om fatsoenlijk te kunnen ontbijten. Ernaast is een begraafplaats en daar hebben we ook nog even rondgekeken.
De eindbestemming vandaag is Mantova, zo’n 60 kilometer verder. De route is makkelijk vandaag: we volgen de fietsroute die steeds met bordjes staat aangegeven. We gaan tussen de boomgaarden, akkers, bossen en dorpjes door. Kortom, platteland over betrekkelijk rustige wegen. We houden even halt bij een opvallende begraafplaats in Pozzolengo.
Na 30 kilometer komen we bij een kanaal aan, het Canale Vergilio. Aanvankelijk volgen we het aan de verkeerde kant. We rijden terug, pakken de andere kant en komen uiteindelijk op bijna dezelfde plek weer aan. Overigens zo’n beetje de enige keer die dag dat we verkeerd zijn gegaan.
Het dreigt al de hele dag te gaan regenen en we hebben uit voorzorg vast de regenjacks aangetrokken. Het spettert een beetje maar het valt mee. Het lijkt er op dat we de regen net voorblijven. Ik rij een stuk op met een Duitser die in de buurt op vakantie is. Hij wil van alles weten over de techniek van de fiets waar ik niks van weet. Hij doet aan trekking en wilde in het kanaal gaan raften, maar dat was hem toch te gevaarlijk. Wel even goed om mijn Duits te oefenen.
Als hij linksaf moet en ik rechts, begint het serieus hard te regenen en moeten we zelfs even schuilen in een tunneltje. Daarna gaan we nog een kilometer of 20 over min of meer hetzelfde pad. We fietsen bijna Mantova in; daar regent het ook/weer en we beslissen om de door Benjaminse aanbevolen Agriturismo op te zoeken: Corte Chiara. We fietsen terug en gaan richting Mantovanella.
Bij Corte Chiara komen we aan bij een afgesloten hek. Op het bord stat dat ze tot 16:00 dicht zijn. We zijn langs meerdere terrassen en restaurants gekomen dus gaan we eerst wat drinken. Bij Ristorante-Pizzeria Nostromo. Er staat een man de vloer te vegen met een legendarische snor. Helaas is het niet gelukt om er ongemerkt een foto van te nemen.
Om kwart over vier melden we ons weer op de camping. Hek nog steeds dicht en op slot. Achter het hek is een man aan het werk die zegt dat we op de bel moeten drukken. Dat doen we maar blijkbaar niet goed. We wachten maar er komt niemand. De man achter het hek komt in actie, drukt hard op alle knoppen en we horen warempel een luide bel over het erf gaan. Even later komt de campingmevrouw er aan.
Corte Chiara is een regelrechte verademing en in alles de tegenpool van het Gardameer. Het is allemaal niet zo heel netjes en het sanitair is gedateerd (wel schoon) maar ik voel me er boven alles welkom. De boerin regelt er alle zaakjes en neemt uitgebreid de tijd om ons alles te laten zien. Ze woont al lang in Mantova (ze is er niet geboren) en vind het de mooiste stad van heel Italië. Ze geeft ons tips waar we zeker moeten gaan kijken.
We kunnen zelf een plekje uitkiezen. Er is maar een nadeel en dat is dat er veel muggen zijn.
Binnen is alles om een restaurant te beginnen, maar alles staat hopeloos door elkaar. Buiten zijn twee zwembaden waar menig camping jaloers op zou zijn, maar ze zijn in onbruik en het water is groen.
Als we geïnstalleerd zijn, gaan we in de buurt boodschappen doen. Er zijn er meerdere in de buurt. Onze keus valt op de IperSimply. Spotgoedkoop. Quinten vind het heel jammer dat hij hier niet kan koken als hij ziet wat je allemaal kan kopen. Ik koop er onder andere muggenspray. We brengen de boodschappen naar de tent terug en zoeken een plek om te eten, maar belanden bij een naar ik vermoed Egyptische snackbar. Niet erg lekker, maar ok. Half tien ga ik er in. Tanden poetsen kan vlak bij. Ook kunnen we binnen al onze rotzooi opladen. Heel erg blij met deze plek en we blijven hier dan ook nog even.
Voor je het weet ben je al weer buiten de drukte. We hebben ontbeten in een parkje boven bij de Torre S. Martino na een kilometer of 8. Perfecte plek met water, picknicktafel en afvalbak. Alles wat een mens nodig heeft om fatsoenlijk te kunnen ontbijten. Ernaast is een begraafplaats en daar hebben we ook nog even rondgekeken.
De eindbestemming vandaag is Mantova, zo’n 60 kilometer verder. De route is makkelijk vandaag: we volgen de fietsroute die steeds met bordjes staat aangegeven. We gaan tussen de boomgaarden, akkers, bossen en dorpjes door. Kortom, platteland over betrekkelijk rustige wegen. We houden even halt bij een opvallende begraafplaats in Pozzolengo.
Na 30 kilometer komen we bij een kanaal aan, het Canale Vergilio. Aanvankelijk volgen we het aan de verkeerde kant. We rijden terug, pakken de andere kant en komen uiteindelijk op bijna dezelfde plek weer aan. Overigens zo’n beetje de enige keer die dag dat we verkeerd zijn gegaan.
Het dreigt al de hele dag te gaan regenen en we hebben uit voorzorg vast de regenjacks aangetrokken. Het spettert een beetje maar het valt mee. Het lijkt er op dat we de regen net voorblijven. Ik rij een stuk op met een Duitser die in de buurt op vakantie is. Hij wil van alles weten over de techniek van de fiets waar ik niks van weet. Hij doet aan trekking en wilde in het kanaal gaan raften, maar dat was hem toch te gevaarlijk. Wel even goed om mijn Duits te oefenen.
Als hij linksaf moet en ik rechts, begint het serieus hard te regenen en moeten we zelfs even schuilen in een tunneltje. Daarna gaan we nog een kilometer of 20 over min of meer hetzelfde pad. We fietsen bijna Mantova in; daar regent het ook/weer en we beslissen om de door Benjaminse aanbevolen Agriturismo op te zoeken: Corte Chiara. We fietsen terug en gaan richting Mantovanella.
Bij Corte Chiara komen we aan bij een afgesloten hek. Op het bord stat dat ze tot 16:00 dicht zijn. We zijn langs meerdere terrassen en restaurants gekomen dus gaan we eerst wat drinken. Bij Ristorante-Pizzeria Nostromo. Er staat een man de vloer te vegen met een legendarische snor. Helaas is het niet gelukt om er ongemerkt een foto van te nemen.
Om kwart over vier melden we ons weer op de camping. Hek nog steeds dicht en op slot. Achter het hek is een man aan het werk die zegt dat we op de bel moeten drukken. Dat doen we maar blijkbaar niet goed. We wachten maar er komt niemand. De man achter het hek komt in actie, drukt hard op alle knoppen en we horen warempel een luide bel over het erf gaan. Even later komt de campingmevrouw er aan.
Corte Chiara is een regelrechte verademing en in alles de tegenpool van het Gardameer. Het is allemaal niet zo heel netjes en het sanitair is gedateerd (wel schoon) maar ik voel me er boven alles welkom. De boerin regelt er alle zaakjes en neemt uitgebreid de tijd om ons alles te laten zien. Ze woont al lang in Mantova (ze is er niet geboren) en vind het de mooiste stad van heel Italië. Ze geeft ons tips waar we zeker moeten gaan kijken.
We kunnen zelf een plekje uitkiezen. Er is maar een nadeel en dat is dat er veel muggen zijn.
Binnen is alles om een restaurant te beginnen, maar alles staat hopeloos door elkaar. Buiten zijn twee zwembaden waar menig camping jaloers op zou zijn, maar ze zijn in onbruik en het water is groen.
Als we geïnstalleerd zijn, gaan we in de buurt boodschappen doen. Er zijn er meerdere in de buurt. Onze keus valt op de IperSimply. Spotgoedkoop. Quinten vind het heel jammer dat hij hier niet kan koken als hij ziet wat je allemaal kan kopen. Ik koop er onder andere muggenspray. We brengen de boodschappen naar de tent terug en zoeken een plek om te eten, maar belanden bij een naar ik vermoed Egyptische snackbar. Niet erg lekker, maar ok. Half tien ga ik er in. Tanden poetsen kan vlak bij. Ook kunnen we binnen al onze rotzooi opladen. Heel erg blij met deze plek en we blijven hier dan ook nog even.