Rond half acht aan het ontbijt; vooral veel boterhammen gegeten en oploskoffie gedronken, die eigenlijk best lekker was. Verder was er een keukentje waar je zelf wat kon maken als je wilde.
Rond kwart over 9, bijna half tien zaten we op de fiets; behoorlijk aan de late kant. Via de Albert Bridge steken we de Thames over. Langs de Thames fietsen we langs Battersea station (animals -Pink Floyd). Immens ding; zelfs het grootste bakstenen gebouw naar verluidt. Hij was deels gesloopt, maar wordt nu herbouwd om er een woon-winkelgebied van te maken. Ben benieuwd hoe het er over een jaar of 5 tot 10 bijstaat.
Rond kwart over 9, bijna half tien zaten we op de fiets; behoorlijk aan de late kant. Via de Albert Bridge steken we de Thames over. Langs de Thames fietsen we langs Battersea station (animals -Pink Floyd). Immens ding; zelfs het grootste bakstenen gebouw naar verluidt. Hij was deels gesloopt, maar wordt nu herbouwd om er een woon-winkelgebied van te maken. Ben benieuwd hoe het er over een jaar of 5 tot 10 bijstaat.
Londen uitkomen bleek niet lastig maar wel heel tijdrovend: om de haverklap oversteken of stoplichten. Vooral toen we wat meer in de buitenwijken kwamen, was het een hele zoektocht naar de NCN en we zijn redelijk vaak teruggefietst om het pad weer te vinden. Hoe verder van het centrum, hoe slechter de paden. Tot Greenwich ging het nog wel, daarna werden de paden steeds vaker onverhard en begon het te regenen. Greenwich ligt eigenlijk nog in Londen, pal onder het isle of Dogs. We bleven het meeste van de weg dicht tot heel dicht langs de Thames rijden. Soms door heel smalle, lastig te vinden paden en soms langes hele stukken dwars over vage industrieterreinen.
|
In Erith zijn we gestopt in een cafe. Was leuk; er waren twee mannen aan het biljarten. Allebei niet van het type overambitieus. Ze verklaarden ons voor gek: fietsen an sich al en dan nog met dit weer. Ik heb me er omgekleed en van de vrouw achter de bar een plastic tasje gekregen om mijn natte spullen in te doen.
Daarna werden de paden slechter: heel smal; heel veel plassen, onverhard en met stenen die je soms niet zag. Ik reed op gegeven moment keihard een openstaand putdeksel ik; harde klap op de velg. Mijn band liep gelukkig niet leeg maar ik maakte me wel zorgen of hij niet alsnog lek ging. Die dag ging het in elk geval goed.
Doordat we laat waren vertrokken en het allemaal niet meezat kwamen we pas om kwart voor zes aan. Het werd al schemerig dus ik had zelfs mijn achterlicht al aangezet.
Het hotel vonden we direct: het zat meteen aan het begin van de hoofdstraat. Het was oud, scheef en zo'n beetje alles was kapot of werkte maar half. ook de fietsen konden we niet op een afgesloten plaats kwijt, maar er werd gelukkig een plek vrijgemaakt waar ze in ieder geval redelijk veilig stonden. Ik was er niet helemaal gerust op, maar vooruit. Kamer gedeeld met Reinout. Zijn spullen waren wat vochtig geworden en om te drogen spreidde hij alles uit op bed, kast en waar niet meer. Wel bijzonder sfeervol en vlakbij de burcht in het stadje. Gegeten (schiet me niet meer te binnen waar) en daarna samen met Ezrah en Reinout nog wat gedronken in een bar verderop in de straat. |