Ook vandaag was ik weer vroeg wakker. Kort gedoucht voor vertrek. ’s Ochtends zijn de douches nog rustig en net schoongemaakt. De rest sliep nog. Ik heb Martijn zelfs om 8 uur moeten wekken. Dat is heel zeldzaam. Bij eerdere fietstochten was Martijn altijd de voorman en zocht de weg, was meestal als eerste wakker etc. Dit keer was dat niet zo en dat vond hij heel prettig. Heel knap, hij liet Quinten ook gewoon de weg zoeken zonder zich er mee te bemoeien. Hij fietste mee. Vandaar de rust en vandaar dat hij ook gewoon doorsliep.
De eerste 15 kilometer fietsten we langs het Canal des houillères de la Sarre. Heel geleidelijke stijging en een soort van warming-up voor de gevreesde Col du Donon die op 40 kilometer op ons wacht. Na ongeveer 27 kilometer zaten we in Lorquin. Daar hebben we koffie gehad en cheesecake gegeten. Heel groot stuk, maar verschrikkelijk slecht gemaakt. Niet eens zozeer de smaak, maar vooral de structuur was verkeerd en is het best te omschrijven als zompig. |
Na Lorquin zien we de Vogezen liggen en zie je dat het toch echt wel een serieus gebergte is. Geen Posbank of Montferland. Zodra je begint met klimmen, weet je dat het een flink stuk is en dat je er wel even zoet mee bent. Op de kaart had ik al gezien dat je flink slingert en dat je op sommige delen weer naar het noorden rijdt. Aan de hand daarvan kon ik enigszins inschatten hoever ik was. Tevoren had ik me voorgenomen ergens halverwege op adem te komen, maar het ging eigenlijk zo goed dat ik in één keer doorgefietst ben. Het is een mooie weg, veel bomen aan weerskanten en een supervlak wegdek. Ook hadden we op sommige stukken een windje in de rug en al met al viel het me 100% mee te opzichte van wat ik er van verwacht had.
Goed half drie was ik boven. Quinten was veruit de eerste, ik kwam tweeënhalve minuut na hem boven, Martijn na een minuut of zeven en Louis na ongeveer 12. Het moet gezegd, Louis rijdt op een fiets die eigenlijk totaal ongeschikt is voor dit soort trips. 5 versnellingen is erg weinig dus hij moet het puur op kracht doen.
Goed half drie was ik boven. Quinten was veruit de eerste, ik kwam tweeënhalve minuut na hem boven, Martijn na een minuut of zeven en Louis na ongeveer 12. Het moet gezegd, Louis rijdt op een fiets die eigenlijk totaal ongeschikt is voor dit soort trips. 5 versnellingen is erg weinig dus hij moet het puur op kracht doen.
|
Onderweg kwamen we heel veel motoren tegen, de meeste in groepen. Bovenaan gekomen hebben we een praatje gemaakt met een van die groepen. Toen we allemaal eenmaal boven waren, zijn we naar beneden geraasd; Louis voorop in eerste instantie. Maximale snelheid was 55 km per uur. Hij wachtte op ons op een punt en werd bijna van zijn sokken gereden door een oudere motorrijder. Even voorbij de top was een restaurant waar je volgens Benjaminse prima kersentaart kon eten. Dat klopte, al moet gezegd dat de bediening ontzettend slecht was. Toen ik aangaf een taartje bij de koffie te willen, gaf hij aan dat ik hem moest volgen naar binnen om uit te zoeken, waarna hij verdween en iets anders ging doen. Ik heb hem daarna weer gevonden en werd uiteindelijk wel geholpen maar met frisse tegenzin. We kwamen ook een man tegen die met zijn zoon aan het fietsen was. Ik heb een foto van ze genomen. Het zoontje blonk niet uit in sociale vaardigheden maar de foto is uiteindelijk goed gelukt. Ze reden tot Basel.
Na de Col du Donon volgde nog een colletje, de Col du Steige. Deze was 534 meter hoog en helemaal niet steil. Ik kon steeds een snelheid van rond de 14 km aanhouden. |
In Villé hebben we afscheid genomen van Martijn.Vilé ligt vlakbij Bassemberg, waar de camping is. Camping le Giessen is een echte familiecamping met alles er op en eraan. Zwembad, restaurant, snackbar, entertainment, van alles. Gelukkig ook een prettige sfeer; dat wil nog wel eens anders zijn. Voor je het weet is het een pretfabriek, maar deze was 100% ok.
Louis had al eerder gezegd dat hij de zaterdag niet meer ging fietsen. Quinten en ik hebben het er over gehad, maar we vonden het toch zonde om niet door te fietsen op het moment dat het allemaal zo lekker gaat. Oplossing: halve rustdag. ’s Ochtends kalmpjes aan doen, op je gemak ontbijten, eventueel een wasje doen en daarna rond het middaguur op het fietsje en we zien wel hoe ver we komen. Goed idee. Vlakbij de tent stond een picknicktafel en daar hebben we aan gegeten en zijn we nog even blijven zitten en hebben wat bier gedronken. |
Naar huis |