Deze ochtend zijn we om 7 uur opgestaan. De bedoeling was half zeven, maar dit was ook mooi. We gaan sneller weg dan normaal om zoveel mogelijk de verwachte warmte voor te blijven. Meestal zet ik ’s ochtends voor vertrek even koffie, maar dat heb ik nu ook niet gedaan. Het lijkt weer een heel warme dag te worden. Ook realiseer ik me ’s ochtends dat we die dag exact dertien jaar geleden naar Arnhem zijn verhuist. Nooit gedacht dat ik er nu nog zou zitten.
De route vandaag is zuid. Punt. We hebben hem zo uitgemikt dat we aan de voet van de gevreesde Splügenpass uitkomen. Daarvoor hebben we een hele dag uitgetrokken.
We volgen opnieuw de Rijn over een dijkpad en dat kilometers lang. Het fietsen ging deze dag uitzonderlijk goed. Nauwelijks ongemakken en voor we er goed en wel erg in hadden, hadden we er meer dan 40 kilometer op zitten. De weg is werkelijk schitterend en je fietst tussen de bergen die almaar dichterbij komen en hoger worden. De Rijn stroomt hier wild. Veel kiezelbanken en stroomversnellingen. Wel helemaal ingeperkt en gekanaliseerd. We rijden zowel ten westen als ten oosten va de Rijn. Ten oosten zitten we in Oostenrijk. We vragen ons af hoeveel kilometer we nu langs de Rijn hebben gefietst – zowel in Nederland, als vorig jaar in Duitsland met Sander, Louis en Martijn en nu dan in Zwitserland.
De eerste stop maken we op een parkeerplaats ergens in het bos, in een soort zijtak van de weg. Dat is in Oostenrijk, dichtbij Feldkirch, zie ik achteraf. Eerlijk gezegd een waardeloze plek; je kon nergens zitten maar we hadden nog niks gegeten dus vooruit maar. We zijn er maar kort geweest en toen we vervolgens weer verder gingen, kwamen we de ene na de andere zitplek tegen. Dat zal je altijd zien. We zijn daar weer gaan zitten en daar heb ik koffie gezet. 2 stops binnen 100 meter.
Fietsen daarna ging zeer voorspoedig. We rijden Liechtenstein binnen. Daar is nog wel een soort van grensbewaking. Dat is niet meer dan 2 mannen die bij een auto het weer bespreken overigens. Liechtenstein is precies hetzelfde als Zwitserland. Geen verschil. We kwamen pal langs de snelweg, waar ook een Burger King zat. De parkeerplaats heette daar Heidiland. Boven de ingang zaten luiken die eens in de zoveel tijd opengingen en erachter kwamen dan Heidi und Peter tevoorschijn. Poppen natuurlijk. Ook speelde dan het Heidi lied. Vanaf het fietspad kon je er bijkomen (dat is niet altijd zo) en daar hebben we 2 menu’s gegeten. Smaakte erg goed, maar was wel erg duur: € 36,-. In Nederland is dat maximaal de helft.
Zo rond half vier maken we de laatste stop bij een tankstation. We eten en drinken wat we bij ons hebben en ik ga net als gisteren even liggen voor een klein tukje. We zitten vlak bij een doorgaande weg maar ik slaap desondanks 10 minuten als een roos.
We blijven de hele dag de Rijn volgen, tot hij op het laatst Hinterrhein heet. We moeten dan nog even heel stevig klimmen over onverhard pad. We klimmen tot een hoogte van bijna 700 meter. Het pad en de omgeving is hier wel heel, heel erg mooi. En omdat het fietsen zo probleemloos gaat kun je ook echt genieten van de omgeving.
Zo rond een uur of 6 komen we aan op de camping in Thusis. We staan vrij afgelegen en ver van de sanitaire voorzieningen e.d. af, maar we staan wel heel rustig. Het is wel even zoeken naar een vlakke plek voor je tent en er liggen ook takken en dergelijke op de grond. Het personeel is zeer vriendelijk en behulpzaam. Het type camping waar je met een gerust hart je spullen bij de wc’s aan de oplader laat hangen zonder dat je bang bent dat de boel ’s ochtends weg is. Op de camping hebben we ok gegeten, al weet ik niet meer wat.
De route vandaag is zuid. Punt. We hebben hem zo uitgemikt dat we aan de voet van de gevreesde Splügenpass uitkomen. Daarvoor hebben we een hele dag uitgetrokken.
We volgen opnieuw de Rijn over een dijkpad en dat kilometers lang. Het fietsen ging deze dag uitzonderlijk goed. Nauwelijks ongemakken en voor we er goed en wel erg in hadden, hadden we er meer dan 40 kilometer op zitten. De weg is werkelijk schitterend en je fietst tussen de bergen die almaar dichterbij komen en hoger worden. De Rijn stroomt hier wild. Veel kiezelbanken en stroomversnellingen. Wel helemaal ingeperkt en gekanaliseerd. We rijden zowel ten westen als ten oosten va de Rijn. Ten oosten zitten we in Oostenrijk. We vragen ons af hoeveel kilometer we nu langs de Rijn hebben gefietst – zowel in Nederland, als vorig jaar in Duitsland met Sander, Louis en Martijn en nu dan in Zwitserland.
De eerste stop maken we op een parkeerplaats ergens in het bos, in een soort zijtak van de weg. Dat is in Oostenrijk, dichtbij Feldkirch, zie ik achteraf. Eerlijk gezegd een waardeloze plek; je kon nergens zitten maar we hadden nog niks gegeten dus vooruit maar. We zijn er maar kort geweest en toen we vervolgens weer verder gingen, kwamen we de ene na de andere zitplek tegen. Dat zal je altijd zien. We zijn daar weer gaan zitten en daar heb ik koffie gezet. 2 stops binnen 100 meter.
Fietsen daarna ging zeer voorspoedig. We rijden Liechtenstein binnen. Daar is nog wel een soort van grensbewaking. Dat is niet meer dan 2 mannen die bij een auto het weer bespreken overigens. Liechtenstein is precies hetzelfde als Zwitserland. Geen verschil. We kwamen pal langs de snelweg, waar ook een Burger King zat. De parkeerplaats heette daar Heidiland. Boven de ingang zaten luiken die eens in de zoveel tijd opengingen en erachter kwamen dan Heidi und Peter tevoorschijn. Poppen natuurlijk. Ook speelde dan het Heidi lied. Vanaf het fietspad kon je er bijkomen (dat is niet altijd zo) en daar hebben we 2 menu’s gegeten. Smaakte erg goed, maar was wel erg duur: € 36,-. In Nederland is dat maximaal de helft.
Zo rond half vier maken we de laatste stop bij een tankstation. We eten en drinken wat we bij ons hebben en ik ga net als gisteren even liggen voor een klein tukje. We zitten vlak bij een doorgaande weg maar ik slaap desondanks 10 minuten als een roos.
We blijven de hele dag de Rijn volgen, tot hij op het laatst Hinterrhein heet. We moeten dan nog even heel stevig klimmen over onverhard pad. We klimmen tot een hoogte van bijna 700 meter. Het pad en de omgeving is hier wel heel, heel erg mooi. En omdat het fietsen zo probleemloos gaat kun je ook echt genieten van de omgeving.
Zo rond een uur of 6 komen we aan op de camping in Thusis. We staan vrij afgelegen en ver van de sanitaire voorzieningen e.d. af, maar we staan wel heel rustig. Het is wel even zoeken naar een vlakke plek voor je tent en er liggen ook takken en dergelijke op de grond. Het personeel is zeer vriendelijk en behulpzaam. Het type camping waar je met een gerust hart je spullen bij de wc’s aan de oplader laat hangen zonder dat je bang bent dat de boel ’s ochtends weg is. Op de camping hebben we ok gegeten, al weet ik niet meer wat.