In de nacht hoorde ik het al: regen! Begon zachtjes maar zwol langzaam aan. Toen we rond zevenen opstonden regende het gestaag. Ik had nog het idee dat het elk moment droog kon worden, maar dat schijnt dar niet zo te zijn. Regen duurt er vaak de hele dag.
Er was een overkapping waar we met enig fatsoen de tenten konden opvouwen en droog iets konden eten. Heel veel plek was er niet, maar het ging. Broodjes hadden we besteld en konden we ’s ochtends krijgen op de camping zelf. Goed negen uur zaten we met een opgeruimd humeur op de fiets. Regen is maar beperkte mate vervelend. Eigenlijk bepaal je zelf hoe vervelend je het vind.
Vandaag fietsen we door Luxemburg. Weinig verschil met Duitsland/België, alleen wel veel heuveliger. Pas op strava zie je hoeveel je geklommen hebt en gedaald. Het zijn geen lange klimmen, maar wel veel achter elkaar. De temperatuur was goed en dat maakt het toch goed te doen. Prima fietspaden ook.
Rond half elf komen we langs kasteel Vianden, wat we nog eens met de jongens bezocht hebben. Dat was een jaar of 12 geleden. Een deel ervan is bijgebouwd in de 17e eeuw en Martijn wist te vertellen dat het gebouwd is naar het idee dat men toen had hoe een middeleeuws kasteel eruit zag. Retro-bouw uit de 17e eeuw.
In Grundhof, pal aan de rivier de Sauer stoppen we voor koffie bij Hotel-restaurant Brimer. Hotel Brimer is best chique, dat wil zeggen gemeten naar de standaard die je als fietser meestal aandoet. We zijn doorweekt en aangezien er vloerbedekking in het restaurant ligt, doe ik mijn schoenen buiten uit. Met soppende sokken stappen we binnen, overigens zonder bezwaar van de mensen van het hotel Hier is wifi, dus eerst maar een berichtje naar huis sturen. Het blog was nog niet bijgewerkt en dat vindt het thuisfront wel zo leuk. De koffie met gebak was prima en nog geen uur later stappen we weer welgemoed op de fiets.
In Junglinster maakt Louis een ongelukkige beweging en valt heel vervelend. Hij heeft een behoorlijk diepe wond in zijn onderbeen en er moet even een dokter naar kijken. Gelukkig is Martijn erbij en die neemt het voortouw. Zowel dokter als apotheek is vlakbij en iets meer dan een uur later heeft Louis een grote pleister op zijn been, is de wond ontsmet en kunnen we verder. Valt allemaal ontzettend mee in tweede instantie. Inmiddels is ook de regen gestopt en breekt er een waterig zonnetje door.
Er was een overkapping waar we met enig fatsoen de tenten konden opvouwen en droog iets konden eten. Heel veel plek was er niet, maar het ging. Broodjes hadden we besteld en konden we ’s ochtends krijgen op de camping zelf. Goed negen uur zaten we met een opgeruimd humeur op de fiets. Regen is maar beperkte mate vervelend. Eigenlijk bepaal je zelf hoe vervelend je het vind.
Vandaag fietsen we door Luxemburg. Weinig verschil met Duitsland/België, alleen wel veel heuveliger. Pas op strava zie je hoeveel je geklommen hebt en gedaald. Het zijn geen lange klimmen, maar wel veel achter elkaar. De temperatuur was goed en dat maakt het toch goed te doen. Prima fietspaden ook.
Rond half elf komen we langs kasteel Vianden, wat we nog eens met de jongens bezocht hebben. Dat was een jaar of 12 geleden. Een deel ervan is bijgebouwd in de 17e eeuw en Martijn wist te vertellen dat het gebouwd is naar het idee dat men toen had hoe een middeleeuws kasteel eruit zag. Retro-bouw uit de 17e eeuw.
In Grundhof, pal aan de rivier de Sauer stoppen we voor koffie bij Hotel-restaurant Brimer. Hotel Brimer is best chique, dat wil zeggen gemeten naar de standaard die je als fietser meestal aandoet. We zijn doorweekt en aangezien er vloerbedekking in het restaurant ligt, doe ik mijn schoenen buiten uit. Met soppende sokken stappen we binnen, overigens zonder bezwaar van de mensen van het hotel Hier is wifi, dus eerst maar een berichtje naar huis sturen. Het blog was nog niet bijgewerkt en dat vindt het thuisfront wel zo leuk. De koffie met gebak was prima en nog geen uur later stappen we weer welgemoed op de fiets.
In Junglinster maakt Louis een ongelukkige beweging en valt heel vervelend. Hij heeft een behoorlijk diepe wond in zijn onderbeen en er moet even een dokter naar kijken. Gelukkig is Martijn erbij en die neemt het voortouw. Zowel dokter als apotheek is vlakbij en iets meer dan een uur later heeft Louis een grote pleister op zijn been, is de wond ontsmet en kunnen we verder. Valt allemaal ontzettend mee in tweede instantie. Inmiddels is ook de regen gestopt en breekt er een waterig zonnetje door.
Rond kwart voor vijf bereiken we de Moezel, die volgen we een heel eind langs o.a. Schengen. We rijden vrijwel ongemerkt Frankrijk in en zo rond en uur of zeven komen we aan op de camping in Malling. Het is ongelooflijk maar moet opgemerkt worden: Martijn en Louis zaten er helemaal doorheen. Kapot. Louis was natuurlijk gevallen en Martijn had denk ik te weinig gegeten. Ze waren in elk geval heel blij dat we er waren.
Het is een heel mooi gelegen camping aan een ronding van de Moezel. De voorzieningen zijn basaal maar je kunt er prima eten en het personeel is buitengewoon vriendelijk. Er stond een echtpaar naast ons dat ook aan het fietsen was; ik ben vergeten waarheen. Mogelijk ook de groene route. Heel vriendelijk maar zoals me later werd uitgelegd: op de fiets is het onmogelijk chagrijnig of blasé te zijn. Je doet alles zelf.
We zijn niet al te laat gaan slapen. Rond een uur of één ging het los. Auto starten, vol gas geven, uitzetten en opnieuw starten. Starten terwijl de motor al liep. Snel optrekken, 5 meter rijden en hard remmen. Hoop geschreeuw dat een uur of zo doorging .Onze Franse buren die een mater of 20 verder op stonden waren compleet gek geworden.
‘s Ochtends zagen we de schade. De beste man had de achterruit van zijn eigen auto ingeslagen, zijn tent was gescheurd (dat heeft -ie waarschijnlijk zelf gedaan) en een vrouw zat in de half ingestorte resten van de tent een sigaret te roken. Een andere man gooide later compleet ongeorganiseerd alle rotzooi de auto in. Tokkies uit Frankrijk. Jammer dat ik geen foto heb genomen.