Hadden we de dag ervoor de grootst mogelijke moeite om de camping te vinden en leek het daardoor ver van Modena-stad, vandaag waren we in een vloek en een zucht in het centrum. Krap 10 kilometer. Van de camping zijn we vrij snel vertrokken; zo rond kwart over acht. Ik heb nog wel even mijn tanden gepoetst in het toiletgebouw, maar dat was het ook. We hebben niet echt ontbeten. Dat doen we later wel. Inpakken en wegwezen en profiteren van de ochtendtemperatuur.
De bestemming vandaag is Maserno. De camping ligt enigszins buiten de route maar niet al te ver. De dag erna hebben we afgesproken met Sander. Die pakt in Bologna de trein naar Poretta Terme en komt om 11:14 aan. Vanaf daar van Maserno naar Poretta Terme is qua afstand precies mooi voor een ochtendritje, net geen 25 kilometer.
Het centrum van Modena is erg mooi, vooral ook denk ik omdat het ’s ochtends vroeg is en er nog maar weinig volk op de been was. Temperatuur was heerlijk. Buiten Modena rijden we op een fietspad – Ciclabile Modena-Vignola. Erg prettig ook voor Quinten, hij hoeft dan de weg niet te zoeken. Ik voel me niet helemaal fit vandaag. Niet oververmoeid of ziek, gewoon niet zo fit als eerdere dagen. Last van mijn schouder en nek vooral. Of ik al de hele dag op de fiets heb gezeten. Na 23,5 kilometer zijn we even gaan zitten in Settecani. Ik wilde koffie zetten maar helaas was mijn gastankje leeg. Mooi balen. Ik knap op van het zitten en even wat eten, maar vooral van een colaatje dat ik bij een Conad even verderop koop.
Buiten de bebouwde kom tussen de dorpen zien we een Ferrari in camouflagekleuren langskomen. Dat kan kloppen, want we zitten in de buurt van Maranello waar de Ferrari fabriek staat. Helaas ben ik te laat voor een foto of en video. Daarna sta ik nog een uur lang op scherp mocht-ie alsnog langskomen. Helaas, het gebeurt niet.
Bij Spilamberto zien we nog wat leuks: iemand heeft een soort Madurodam langs de weg gemaakt. Best uitgebreid met wel 100 huisjes, helemaal in Toscaanse bouwstijl. Stad en plateland. Misschien is het een replica van een echte stad, maar dat kan ik niet zien. In de buurt van Vignola rijden we verkeerd. We gaan te snel van het fietspad af en op een of andere manier rijden we noord, terwijl zuid onze richting is. Meestal hebben we dit binnen een paar 100 meter in de gaten, maar nu pas na een kilometer of 3, 4. We zitten op de goede weg, de SP623, we gaan alleen de verkeerde richting uit. Omgekeerd en daarna komen we snel in Vignola aan.
De SP623 volgen we nog even over de rivier de Panaro en door de dorpjes Formica (vraag me af of daar Formica naar genoemd is) en Garofano. We zien al bergen opdoemen. Lichamelijk ben ik inmiddels weer helemaal opgeknapt gelukkig.
Wat ik me helemaal niet gerealiseerd had, was dat er behoorlijk geklommen moet worden vandaag. We zijn in de Apennijnen en het hoogste punt dat we vandaag halen is hoger dan de Col du Donon van 13 dagen daarvoor. Voor de Col du Donon had ik me lichtelijk nerveus gemaakt maar voor deze niet. Deze col was iets hoger en het is ook een heel stuk warmer, ik denk wel 10 graden, maar inmiddels heb je al heel wat kilometers in de benen zitten en bovendien weet je veel beter wat je te wachten staat. Uiteindelijk is het niet meer of minder dan domweg doortrappen en op een gegeven moment ben je er. Bovenaan zien we een bord staan en realiseren we ons dat we een heuse pas hebben bedwongen. De Passo Brasa. 895 meter hoog.
Eenmaal boven eten en drinken we iets in Zocca. De bediening is heel erg vriendelijk en als ze vraagt waar we vandaan komen en ik zeg dat we uit Nederland zijn komen fietsen is de reactie ‘Mama mia!’.
Het laatste stuk is dalen, stijgen, dalen, stijgen. Heel, heel mooie omgeving. We komen aan in Maserno. Net even voorbij het dorp is de camping. Het is een puur Italiaanse camping met bijzondere hutten; één ervan is een boomhut, al twijfelen we wel of je er ook in kunt overnachten. De andere huisjes zijn erg speels gebouwd. Het uitzicht vanaf de camping is fenomenaal. Prachtig aan de rand van de berg aangelegd waardoor je ver uitkijkt over het dal
Op de camping hebben we ook gegeten. Quinten wilde patatine bij zijn misto grillo hebben, maar dat was ‘difficile’. Dat gaat dan over. De kok kwam zelf de bestelling opnemen later, e voor hem was het ook difficile maar hij zou wel wat bedenken. Dat deed hij ook, maar volgens Quinten smaakte het naar vis, pesce. De kok ontkende. Quinten at het niet op. Verder waren ze heel behulpzaam en vriendelijk op de camping. Het toiletgebouw was wel erg ouderwets. Niet gedoucht.
De bestemming vandaag is Maserno. De camping ligt enigszins buiten de route maar niet al te ver. De dag erna hebben we afgesproken met Sander. Die pakt in Bologna de trein naar Poretta Terme en komt om 11:14 aan. Vanaf daar van Maserno naar Poretta Terme is qua afstand precies mooi voor een ochtendritje, net geen 25 kilometer.
Het centrum van Modena is erg mooi, vooral ook denk ik omdat het ’s ochtends vroeg is en er nog maar weinig volk op de been was. Temperatuur was heerlijk. Buiten Modena rijden we op een fietspad – Ciclabile Modena-Vignola. Erg prettig ook voor Quinten, hij hoeft dan de weg niet te zoeken. Ik voel me niet helemaal fit vandaag. Niet oververmoeid of ziek, gewoon niet zo fit als eerdere dagen. Last van mijn schouder en nek vooral. Of ik al de hele dag op de fiets heb gezeten. Na 23,5 kilometer zijn we even gaan zitten in Settecani. Ik wilde koffie zetten maar helaas was mijn gastankje leeg. Mooi balen. Ik knap op van het zitten en even wat eten, maar vooral van een colaatje dat ik bij een Conad even verderop koop.
Buiten de bebouwde kom tussen de dorpen zien we een Ferrari in camouflagekleuren langskomen. Dat kan kloppen, want we zitten in de buurt van Maranello waar de Ferrari fabriek staat. Helaas ben ik te laat voor een foto of en video. Daarna sta ik nog een uur lang op scherp mocht-ie alsnog langskomen. Helaas, het gebeurt niet.
Bij Spilamberto zien we nog wat leuks: iemand heeft een soort Madurodam langs de weg gemaakt. Best uitgebreid met wel 100 huisjes, helemaal in Toscaanse bouwstijl. Stad en plateland. Misschien is het een replica van een echte stad, maar dat kan ik niet zien. In de buurt van Vignola rijden we verkeerd. We gaan te snel van het fietspad af en op een of andere manier rijden we noord, terwijl zuid onze richting is. Meestal hebben we dit binnen een paar 100 meter in de gaten, maar nu pas na een kilometer of 3, 4. We zitten op de goede weg, de SP623, we gaan alleen de verkeerde richting uit. Omgekeerd en daarna komen we snel in Vignola aan.
De SP623 volgen we nog even over de rivier de Panaro en door de dorpjes Formica (vraag me af of daar Formica naar genoemd is) en Garofano. We zien al bergen opdoemen. Lichamelijk ben ik inmiddels weer helemaal opgeknapt gelukkig.
Wat ik me helemaal niet gerealiseerd had, was dat er behoorlijk geklommen moet worden vandaag. We zijn in de Apennijnen en het hoogste punt dat we vandaag halen is hoger dan de Col du Donon van 13 dagen daarvoor. Voor de Col du Donon had ik me lichtelijk nerveus gemaakt maar voor deze niet. Deze col was iets hoger en het is ook een heel stuk warmer, ik denk wel 10 graden, maar inmiddels heb je al heel wat kilometers in de benen zitten en bovendien weet je veel beter wat je te wachten staat. Uiteindelijk is het niet meer of minder dan domweg doortrappen en op een gegeven moment ben je er. Bovenaan zien we een bord staan en realiseren we ons dat we een heuse pas hebben bedwongen. De Passo Brasa. 895 meter hoog.
Eenmaal boven eten en drinken we iets in Zocca. De bediening is heel erg vriendelijk en als ze vraagt waar we vandaan komen en ik zeg dat we uit Nederland zijn komen fietsen is de reactie ‘Mama mia!’.
Het laatste stuk is dalen, stijgen, dalen, stijgen. Heel, heel mooie omgeving. We komen aan in Maserno. Net even voorbij het dorp is de camping. Het is een puur Italiaanse camping met bijzondere hutten; één ervan is een boomhut, al twijfelen we wel of je er ook in kunt overnachten. De andere huisjes zijn erg speels gebouwd. Het uitzicht vanaf de camping is fenomenaal. Prachtig aan de rand van de berg aangelegd waardoor je ver uitkijkt over het dal
Op de camping hebben we ook gegeten. Quinten wilde patatine bij zijn misto grillo hebben, maar dat was ‘difficile’. Dat gaat dan over. De kok kwam zelf de bestelling opnemen later, e voor hem was het ook difficile maar hij zou wel wat bedenken. Dat deed hij ook, maar volgens Quinten smaakte het naar vis, pesce. De kok ontkende. Quinten at het niet op. Verder waren ze heel behulpzaam en vriendelijk op de camping. Het toiletgebouw was wel erg ouderwets. Niet gedoucht.